Zondagochtend 2 augustus staan we om 07:00 op. Ruim op tijd
voor de overtocht met de ferry. De tweede en op een na laatste boot naar Bodo
vandaag vertrekt pas om 10:30 en het is hooguit 20km rijden maar willen we kans
maken om mee te kunnen moeten we opschieten.
Je kan deze ferry vooraf boeken maar als de 40%
bezettingsgraad bereikt is stopt de voorverkoop. We waren al te laat om nog te
reserveren. De overige 60% is bedoeld voor de mensen die op de bonnefooi in de
rij staan. “First come, first serve”, je kan dus maar beter zorgen dat je zover
mogelijk vooraan in de rij staat anders is het wachten op de boot van 14:00 uur
of erger die van 20:00 uur.
Om kwart over negen sluiten we halverwege rij drie aan voor
de ferry naar Bodo. Even over tien komt de ferry, toevallig ook genaamd 'de Bodo' aanvaren. De ferry is een flink stuk groter dan de boten waarop we tot nu toe aan
boord zijn geweest. De gigantische boeg van het schip klapt als een deur
omhoog. In het ruim zijn twee verdiepingen zichtbaar. Drie vierde deel van de
laadruimte is beschikbaar voor personenauto’s. Slechts een vierde deel is
bedoeld voor vrachtwagens, campers en bussen. Terwijl de passagiers met
reserveringen aan boord gaan lopen twee medewerkers van de rederij tussen de
rijen wachtende voertuigen door. Ze hebben een soort draagbare kassa met pin
automaat en printer om hun nek en rekenen direct af. Betalen is echter nog geen
garantie dat je aan boord kan. Kom je er
niet op dan heb je gewoon vast betaald voor de volgende tocht! Terwijl we
afrekenen stelt de vriendelijke medewerkster ons gerust dat we waarschijnlijk al met "de Bodo' meekunnen.
Chivas moet aan boord wel in de camper blijven of hij gaat in een kooi bij
de bagage. We nemen hem het liefst mee aan dek maar dat mag niet. De camper lijkt ons de meest diervriendelijke oplossing.
Het ruim wordt tijdens de reis wel afgesloten, dus Chivas zit
vier uur alleen in de camper in een donkere laadruimte op een schip dat beweegt en rare geluiden maakt. Nu heeft onze reis Russel al het e.e.a.
meegemaakt, ook deze beproeving zal hij vast wel doorstaan. Zo spreken wij onszelf moed in.
Inmiddels zijn alle reserveringen aan boord en is het de
beurt aan de eerste rij “bonnefooiers”.
Dan
volgt de tweede rij. Enigszins zenuwachtig tellen we de
auto’s en proberen in het ruim te kijken
hoeveel plaats er nog is. Dan is het de beurt aan rij drie, onze rij. Langzaam
rijden we naar voren en mogen gelukkig ook het schip inrijden. Ik volg de
instructies van het personeel en parkeer de auto centimeters van de goud
metallic gekleurde camper voor ons. We zorgen ervoor dat Chivas voldoende
water, brokken, kussens en frisse lucht heeft en nemen voor een paar uurtjes
afscheid van onze rakker. Verbaasd kijkt hij ons na met zijn pootjes op het
dashboard, tot we uit zijn beeld verdwijnen. Sandra kan het bijna niet
verkroppen maar zet dapper door.
Al snel vertrekt het schip en stuwt ons met zijn volgens de
folder 10,000pk het open water op. Op de kade zien we nog slecht één camper
staan. De pechvogels zijn de enige die niet meer aan boord mochten deze rit.
We zijn in het verleden wel eens de Noordzee naar Engeland
over gevaren. Dan zie je op een gegeven moment alleen nog water en heel veel
ander schepen om je heen. Hier zie je de gehele vier uur durende tocht
regelmatig onbewoonde eilandjes en rosten met hier en daar een boom en een
struik boven water steken. Na een lange waardoor op een gegeven moment saaie
rit komen we eindelijk aan in Bodo. Zo snel mogelijk zoeken we Chivas in de
camper op en scheuren met piepende banden van boord naar onze camping voor
vandaag. Ze zijn hier zo origineel met namen, we staan op Camping Bodo in Bodo.
Sinds vanmorgen regent het af en toe en op het moment dat we de tweede
naargeestige camping deze reis oprijden begint het weer te plenzen. Internet is
toevallig gisteren stuk gegaan en de sanitaire voorzieningen zijn om te janken.
Behalve stroom zijn er verder geen speciale water of vuilwater afvoer
voorzieningen voor de camper. We staan nog even in dubio om door te rijden,
maar we hebben al afgerekend en het is al bijna drie uur. Vooruit dan maar. Stroomkabel
in de paal, “Tzzzz…” dank u. Krijg ik ook nog even een electrische schok van de
natgeregende paal! Deur dicht, kachel aan, TV aan, zak Doritos, Nacho cheese met
een bak salsa saus op tafel. Joggingbroek aan, grote bel wijn en een Noors biertje
erbij. Zo slaan we ons er wel doorheen.
Tot er vier luidruchtige Italianen met een bestelbus (lijkt
op een Italiaanse groenten wagen) met daarachter een piepklein vergeeld
caravannetje uit de jaren zeventig pal naast ons gaan staan. Ze kunnen ook niet
anders want alles staat vol. Neemt niet weg dat het belachelijk is dat deze
camping nog mensen toelaat als het al zo vol staat. Aan het caravannetje gaat
ook nog een voortent waar ze ’s avonds vanzelfsprekend met een paar blonde
Noorse stoten uitgebreid in gaan zitten tafelen enzovoorts. Ik jaloers en Sandra
geïrriteerd. Vanwege de herrie gaan we de regenachtige nacht in waarbij ik de
boys en girls trakteer op een onvervalste snurk serenade ; - )
De volgende morgen, (het is nu maandag de 3e van
augustus,) vertrekken we als een speer naar Mo I Rana. Het regent nog steeds en
de voorspellingen voor Noorwegen de komende veertien dagen zien er slecht uit.
Dinsdag wordt wel één mooie dag in Mo I Rana met een graadje of 23. Daarom
besluiten we als de camping daar bevalt er in ieder geval dinsdag te blijven staan,
om een dagje mooi weer mee te pikken. Bovendien hebben we na Mo I Rana geen
route planning meer dus kunnen we ook op ons gemak uitstippelen welke route we
terug naar het zuiden nemen. Het blijft de hele dag regenen ook als we op, ja
komt ie weer, camping “Mo I Rana” zijn aankomen. Het is in ieder geval een
mooie, goed verzorgde camping. Gelegen op een heuvel. Er
zijn zogenaamde terrasplaatsen die over elkaar uitkijken op de rivier aan de voet van de heuvel.
Onderweg naar de camping zijn we nog even gestopt bij de
lokale supermarkt om boodschappen te doen en ontdekten daarachter een Biltema!
Een soort combinatie van Halfords, Action en een outdoor/campeerwinkel, zo
groot als een flinke bouwmarkt. Nu schreef ik laatst dat Noorwegen zo duur was.
Dat is wat artikelen als hengels, boten, onderdelen, jacht artikelen, tenten,
zwemvesten, bijlen, jerrycans en dergelijke betreft dus niet zo. Waarschijnlijk
omdat veel outdoor producten hier dagelijks gebruikt worden en er dus een
grotere behoefte aan is. Sandra en ik hadden op verschillende campings al
Noorse campers met een bepaald type voortent gezien. Die voortenten komen
blijkbaar uit deze winkel. Wij kochten er ook een voor omgerekend 160 euro.
Toen ik op internet ging kijken wat deze tent in Nederland kost was hij bij de
goedkoopste aanbieder nog altijd 270 euro. Alleen jammer dat hij niet past!
Ahum, “de pees is te dik voor de gleuf” van onze luifel. Dit
is in Nederland bij een zeilenmaker voor een paar tientjes te verhelpen dus we
brengen de tent maar niet terug.
Goed, terug naar de camping. Kleine aanvaring gehad met een
Noorse tokkie. Meneer had zijn stroomkabel in de elektriciteit paal laten
zitten waaruit wij blijkbaar moesten opmaken dat die plaats bezet was? Terwijl hij met zijn roestbak
boodschappen aan het doen was in de stad. Ok dan, het is vakantie, bovendien was
de man al ver in de zeventig. Ik haal even diep adem en parkeer onze camper
fluitend op een andere achteraf veel betere plek wat onze privacy
betreft. Het blijft regenen maar later op de avond wordt het droog.
De volgende morgen, dinsdag 4 augustus staan we vroeg op met
zoals voorspeld een prachtige blauwe lucht en een heerlijk zonnetje.
Na een lekkere uitsmijter die we voor het ontbijt buiten in
het zonnetje oppeuzelen en wegspoelen met een smakelijke espresso. We hebben nl. weer Nespresso cups
gescoord. Wandelen we wat met Chivas langs de rivier. Chivas is
spontaan een rivier Russel geworden. Hij
probeert steeds de grote stokken die je in het glasheldere water op de bodem kunt
zien liggen te pakken. Het is echter veel te diep maar hij blijft het dapper proberen.
Ik kijk de camper een beetje na, vul wat olie bij. We
plannen de route naar het zuiden en besluiten het betere weer achterna te gaan.
We hebben inmiddels heel Noord-Noorwegen gezien en kunnen vanuit Mo I Rana via
de E12 naar Storuman in Zweden rijden. Zweden heeft een warmer landklimaat en
de weervoorspellingen zeker naar het zuiden zien er een stuk rooskleuriger uit
dan in Noorwegen. Omdat we heen langs de kust zijn gekomen gaan we dan met de
binnenlandse route via Karlstad en Jönkoping of Gotenburg terug naar Kopenhagen, Denemarken.
Ik spring nog even op de fiets om in de stad een paar
biertjes, sla en een dessert te scoren. Als ik aankom blijkt de supermarkt ook
parten Watermeloen te verkopen, daar neem ik ook stuk van mee. Opnieuw hoera
voor de e-bike. Zonder trapondersteuning was ik die steile klim terug naar de
camping nooit meer opgekomen. Je ziet ze bijna niet in Noorwegen, wel heel veel
mountainbikes en mountainbikers. Onderweg zie ik een paar jonge Noren zich
zichtbaar verbaasd afvragen hoe die dikke kerel met twee boodschappentassen en
één hand aan het stuur zonder enige moeite hun berg op fiets, hahaaaa. Ze staan
net ver genoeg om het gezoem van de motor niet te horen en over de batterij
hangt een tas. Terug bij Sandra en Chivas pakken we de BBQ uit. Terwijl Sandra
onder het genot van en glas wijn de salade klaar maakt, gooi ik vast een portie
“hot” gemarineerde spare ribs en een gepaneerd stuk kabeljauw op de grill.
Terwijl ik in de zon over de heuvel naar de rivier zit te staren begint het langzaam tot me door te dringen hoe heerlijk het
is om niets te moeten. Genieten is niet materieel, het is heerlijk om vrij te zijn en de tijd te nemen en gewoon te genieten van het moment. Bier, wijn, lekker
eten, mooi weer, goed gezelschap en een mooi uitzicht zijn daarbij overigens
wel uitstekende hulpmiddelen :-)
Nog lang blijven we buiten natafelen. Morgen gaan we weer de Zweeds/Noorse grens over naar onze volgende bestemming Storuman in Zweden.