Het is maandag 27 juli, 18:56 uur. We staan op camping
Evelund aan de rivier van dorpje Sjovegan, vlak bij Bjerkvik. Vandaag hebben we
het laatste stuk van de route Narvik – Noordkaap dat we op de heenweg ook hebben
afgelegd teruggereden. Dat was geen straf hoor, het is zo mooi dat het niet snel zal vervelen. Ik zal de hoogtepunten van onze reis de
afgelopen dagen proberen samen te vatten.
Overigens, we ontvangen heel veel leuke
en positieve reacties op ons reisverslag en dat vinden we 'harstikke' leuk. Bedankt allemaal, het is een stiumulans en motivatie om te blijven schrijven.
Afgelopen zaterdag zijn we van de Noordkaap terug gereden
naar Alta waar we opnieuw de nacht hebben doorgebracht op de strandcamping
die ook op de heenweg goed bevallen was. De zondag erna zijn we vertrokken
richting Skibotn met de bedoeling onze intrek te nemen op camping Olderelv maar
dat liep niet helemaal volgens plan. Toen we zondagmiddag omstreeks half drie
nog 36 kilometer van de camping verwijderd waren en ik de camper een van de
vele S bochten in slingerde stond er opeens een slagboom over de E6. De weg was afgesloten? Er stond verder geen
bord of iemand bij om uitleg te geven dus Sandra hield een passerende vrouw
aan. We vroegen haar in het Engels wat er aan de hand was. De meeste Noren
kunnen zich uitstekend verstaanbaar maken in het Engels, maar met deze tante
hadden wij wat minder geluk. In gebrekkig Engels brabbelde ze iets met de
woorden rock, rock?
Naïef als ik soms kan zijn denk ik meteen dat de weg is
afgezet in verband met een rock concert. Dus ik zeg 'oh is there a rockband
playing' en de lieve dame van een jaar of vijftig in haar rode regenjas knikt bevestigend
met haar hoofd en loopt verder. Ondertussen denk ik nou ja zeg, je kan de
hoofdweg toch niet zomaar sluiten in verband met een optreden van een band? Zal wel een groot
concert van en hele bekende band zijn, U2 of zo? Misschien kunnen we gaan
kijken?
Sandra is wat minder naïef en gelooft er geen woord van. Ze vraagt
de volgende Noorse voorbijganger wat er aan de hand is. De vriendelijke man in
een lichtblauwe wollen trui antwoord in gebroken Engels dat er verderop lawine
gevaar dreigt. Een paar jaar terug vertelt hij, zijn er ook een paar toeristen
onder het vallende gesteente terecht gekomen en met auto en al van de weg af
gerold, zo het fjord in. Oeps! Ik zit eer dus helemaal naast en dat zien wij inderdaad niet zitten. De
hulpdiensten gaan de dreigende lawine opblazen, hierna moet de weg worden
schoongemaakt. Als het meezit gaat de weg om 18:00 uur weer open. Nadat ik met
veel tegenzin aan Sandra heb toegegeven dat ik een oen ben draaien we
de camper. Terwijl Sandra nog zit na te genieten van haar superieure intellect baal ik toch behoorlijk. De zon schijnt volop en we keken uit naar een
gezellig borreluurtje op onze volgende bestemming.
Al snel vinden we een paar kilometer terug een bijzonder
mooie plek aan het strand van een Fjord met uitzicht over de gigantische
bergen. Het lijkt wel een schilderij. De dichtstbijzijnde bergen zijn tot iets
over de helft begroeid met groen en bomen. Daarboven veranderd de begroeiing in lagere
struiken en mossen. Nog hoger zijn de stenen reuzen kaal. Op de toppen ligt
sneeuw die langzaam smelt en als watervallen in brede en smalle stroompjes
langs de wanden van de bergen naar beneden stroomt. Eenmaal beneden loopt het
water dan weer het Fjord in. Aan de horizon staat een enorm hoge wit besneeuwde
bergkam die hier en daar wordt uitgelicht door de zon die door de gaten in het wit/grijze wolkendek boven de bergkam prikt. Het water in
het Fjord is azuurblauw, honderden meters breed en kilometers lang tot aan de
voet van de bergkam aan de horizon.
Een geweldige plek om voor de eerste keer deze reis te gaan
wildkamperen! Laat die camping maar zitten zeggen we tegen elkaar. Hier
overnachten we en morgen rijden we uitgerust en op ons gemak verder. We
parkeren de camper met eerste rangs uitzicht en maken het ons gemakkelijk. We
nemen een wijntje en eten Chili con carne buiten aan een van de picknick tafels
aan het water en dollen een beetje met Chivas.
Het is spitsuur wat het diner betreft want achter ons staat
een uit zes personen bestaande Russische familie met één Volkswagen Golf op de meegebrachte BBQ iets klaar te maken.
Voor ons staan twee Finse mannen die uitgebreid de tafel hebben gedekt en een
gasbrander hebben klaarstaan. Geloof het of niet, hierna pakken ze allebei een
hengel achteruit hun rode Fiat Ducato en gooien die uit in het Fjord. Binnen
een mum van tijd hebben ze ieder een paar verse vissen gevangen die ter plekke
worden schoongemaakt en zo de grill op gaan.
Het water loopt mij in de mond. Ik besef opeens dat je hier
met een basis survivaluitrusting met heel weinig geld aan je kostje kunt komen. Gratis en vrij
kamperen in de natuur waar hier en daar ook nog gebruik gemaakt kan worden van
gratis trekkershutten om te overnachten. Het water is bijna overal zo schoon dat je van en
waterval of uit een rivier kunt drinken en als je trek hebt is het een
kwestie van visje vangen en roosteren boven een kampvuur. Zelfs het
maken van een (met beleid aangelegd) kampvuur
is op veel plaatsen toegestaan en wordt vaak zelfs gefaciliteerd. Zo komt splinter
door de ……? Ja, dat is natuurlijk wel een
probleem, de ijskoude winters hier in het hoge noorden. Laten we het erop houden dat het een mooie jongensdroom is die voor de 'surivivalist' tot op zekere hoogte nog te realiseren is. Voor
die Finnen is blijkbaar de normaalste zaak van de wereld om zo
onderweg aan hun diner te komen.
Na een kop koffie wordt het toch wat koud en besluiten we
binnen een aflevering “Game of Thrones” te gaan kijken. Schoenen uit, voeten op
de bank liggen we prinsheerlijk in onze gedraaide “Captain seats” tv te kijken.
Plotseling “poef” televisie op zwart. De binnenverlichting werkt ook niet meer.
“Shit”! Ik denk dat het waarschijnlijk een doorgebrande zekering is, maar waar
zitten die dingen?
Daar moeten we de in het Duits geschreven ”bedienungsanleitung”
van twee centimeter dik op naslaan. Leesbril op en zoeken welk hoofdstuk zou
het zijn?, “electrische anlage”, “12v-bordnetz”. Terwijl ik de zekeringenkast
die zich onder de bijrijdersstoel moet bevinden aan het zoeken ben gaat
Sandra’s mobiele telefoon. Het is onze dochter die thuis op Bobbie, onze andere
hond past. Ze belt omdat de elektriciteit thuis ook is uitgevallen. Hoe is het
mogelijk!
Tewijl Sandra en onze dochter zich richten op het
elektriciteit probleem thuis schroef ik de zekeringenkast onder de stoel open
om een voor een de zekeringen na te kijken. Bij de vijfde, is het raak, ik
heb ‘m. Inderdaad een doorgebrand. Gelukkig heb ik aan alles gedacht,
dus ook aan reserve zekeringen. Ik vervang de zekering en alles werkt weer. Al doende leert men. Trots op mezelf dat ik dit probleem
het hoofd heb geboden berg ik de gebruiksaanwijzing, bril, gereedschap en
zekeringen weer op.
Ondertussen blijkt het probleem thuis ook te zijn opgelost met
het terugzetten van de aardlekschakelaar. Eind goed, al goed. Toch een vreemde toevalligheid.
Ondertussen is het bijna 22:00 uur. Voor we die aflevering
in bed gaan kijken maak ik nog even een “pit stop” op het
herentoilet, dat ook op de openbare kampeerplaats aanwezig is. Op de terugweg
loop ik langs een bord waarop in het Noors, Duits en Engels staat aangegeven
dat we op een 'dag kampeer plaats' staan. Er mag niet worden overnacht!....
Niet te geloven, bijna overal mag je wildkamperen maar
uitgerekend hier niet! Het was ook al te mooi om waar te zijn met dat prachtige uitzicht.
Ik durf bijna de camper niet meer in om Sandra die daar in
haar pyjama in bed klaar ligt te vertellen dat we ons boeltje moeten pakken om
alsnog door te rijden naar de camping in Skibotn. De boodschap komt hard aan. Zwijgend
pakken we alles weer in om de camper rijklaar te maken en zo hard als we kunnen
maar zwijgend naar Skibotn te scheuren. Tegen 23:00 uur komen we
daar op de camping aan. Zolang doe je hier dus over zesendertig kilometer.
Moe maar blij dat we er zijn duiken we ons warme nestje in
om dromenland te bezoeken. Morgen rijden we naar Stave op het eiland Andoya op de Vesterälen om een andere deel van noordelijk Noorwegen te ontdekken. Het wordt een spannende dag omdat we voor het eerst met de camper en met Chivas met de ferry oversteken.
