We zijn nog ongeveer 270 kilometer van de Finse grens
verwijderd. Omdat we in verband met de nog hogere prijzen in Noorwegen nog even flink wat proviand in Zweden willen inslaan gaan we vandaag de
grens nog niet over. Het vervelende is dat er in het gehele grensgebied geen
fatsoenlijke camping meer te vinden is. Het is of te dichtbij Jokkmok of al in
Noorwegen. We hadden gehoopt iets te vinden nabij de Zweeds/Finse grens maar
dat blijkt niet mogelijk. De beste optie is een camping in Kiruna maar dan
moeten we wel 68 km van de route afwijken en morgen weer 68 km terug. Met ruim
3200km op de teller schrikken we niet terug voor 68km en zetten koers richting
Kiruna.
Bij Kiruna ligt de grootste ijzermijn ter wereld. Ook het beroemde IJshotel is in deze stad gevestigd. Bovendien ligt de hoogste berg van Zweden de Kebnekaise nabij de stad.
Om in Kiruna te komen slaan we ter hoogte van Svappavaara af van de
E45 en nemen de E10 richting Kiruna/Narvik. Na enkele kilometers blijkt de weg te zijn
opengebroken voor werkzaamheden. Omdat het de enige weg is blijft de weg
tijdens de werkzaamheden geopend voor verkeer maar is bijna onbegaanbaar.
Kilometers kuilen en scherpe stenen die als fundering voor het asfalt worden
gebruikt. Onze arme camper krijgt op zijn donder niet te geloven. Na een
slopende route van zo’n dertig kilometer!, komt er eindelijk een eind aan de
ellende en rijden we weer op asfalt. Alles werkt nog, geen lekke banden of
andere schade maar we zijn het er over eens dat we die weg morgen niet terug nemen. Die onverharde weg door de Wildernisroute was
al een behoorlijk risico, maar dit is vragen om problemen en zo willen we na nog geen
twee weken niet stranden. Het betekent echter wel dat we een andere route naar
de Noordkaap moeten nemen want de E10 is de enige weg terug naar de E45.
Eenmaal aangekomen in Kiruna stuiten we op een grote
supermarkt. We parkeren de camper op het grote parkeerterrein en laten Chivas
bij wijze van proef alleen achter in de camper. We hebben sinds Denemarken al een paar keer met hem geoefend maar hij is nog niet zo lang alleen in de camper geweest. Ruim een uur later komen we
terug met een vracht aan proviand en onze Russel ligt braaf op de bank op ons
te wachten. We zijn zo trots op ‘m en daarom belonen we hem met een groot stuk
rendierenvlees (grapje), een lekker bot omwikkeld met bacon.
De stadscamping in Kiruna is chique en uitgerust met een
luxe spa, verwarmde buitenbaden, restaurant en verharde staplaatsen voorzien
van water, elektriciteit en tv aansluiting. Leuk allemaal maar we komen hier helaas maar voor
één nacht en vooral omdat er volgens de informatie wifi op de staplaatsen is.
Niet dus @!**$&!#, hoe kun je zo nou fatsoenlijk een blog bijhouden? We
leven toch in de 21e eeuw. Ik heb ACSI de keuringsdienst van campings best hoog zitten maar de informatievoorziening met betrekking tot de beschikbaarheid van wifi is in de
meeste gevallen niet juist. Op negen van de tien campings waar er volgens de
informatie internet op de staplaatsen is werkt het niet(meer) of is het alleen
beschikbaar in de omgeving van de receptie.
Het wordt deze nacht in het geheel niet donker. Om een uur
of elf wordt het een beetje schemerig maar om half twee ’s nachts komt de zon
alweer op. Vierentwintig uur licht, een bijzondere gewaarwording. Als alternatief voor onze eerder geplande route door Finland en Noorwegen rijden we morgen van Kiruna via de E10 naar Narvik in Noorwegen en nemen dan de Noorse E6 tot aan de Noordkaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten