Van Höör naar Kaland

Zaterdag 11 juli 2015. We hebben weer heerlijk geslapen en gelukkig geen last gehad van muggen. We doen het kalm aan, het is tenslotte vakantie. Het is mooi weer en het meer staat er prachtig bij onder de strakblauwe lucht. Na een relaxed ontbijt met uitzicht op dit moois maken we rustig aanstalte om weer verder te trekken. Höör ligt langs de E22 tussen Malmo en Kristianstad. Vandaag volgen we de E22 verder langs de kust richting Oland. Oland is een groot langgerekt  eiland voor de Zweedse kust ongeveer 300km verder noordwaarts.
De weg voert ons door een glooiend landschap langs goudgele tarwevelden, blauwe meren omringd door uitgestrekte bossen met veel naald maar ook loofbomen en vooral heel veel varens. Hier en daar liggen met mos begroeide keien en zo nu en dan een enorm rotsblok. Zo rijden we langs een boerderij op een vlak stuk land met een kei voor de deur zo groot als een flinke vakantiewoning. Het lijkt op meteoriet die zo uit de lucht is komen vallen. Die kei zal daar sinds de ijstijd of misschien wel eerder terecht zijn gekomen en moet daar al duizenden jaren liggen. Het is een imposant gezicht zo’n kei in je voortuin.
De snelheidsbeperkingen zijn om gek van te worden en variëren soms om de honderd meter van 110 tot 50 kilometer per uur en alles ertussen. In bijna ieder dorp staat een flitspaal dus het is constant gas geven remmen, gas geven remmen. De cruisecontrol is volkomen nutteloos op deze route. In de dorpjes waar we doorheen rijden zijn de meeste huizen van hout en donkerrood geverfd. Soms staat er een blauw of wit geverfd huis tussen maar het is toch overwegend rood wat de klok slaat. Ik weet niet of de lezers bekend zijn met ”Menie’? Menie is een voorganger van “Hammerite”, een soort verf die metaal beschermt tegen roest. De kleur rood waarin deze huizen geschilderd zijn lijkt mij het meest op de roodbruine kleur die ik me van Menie kan herinneren. Af en toe zien we Pippi Langkous achtige landhuizen met een grote veranda en mooi bewerkte houten voorportalen  en of voordeuren. Precies zoals we ze ons voorgesteld hadden in Zweden.

Het lijkt ons leuk rond lunchtijd aan een van de mooie meren een leuk plekje te zoeken om een boterhammetje te nuttigen. We passeren een bord “Naturpark Rodby” en ik denk daar vinden we vast wel een aardige stekkie. We nemen de afslag en komen als snel in een Zweedse woonwijk terecht. Ik weet niet of iemand de film “Het meisje met de draken tattoo” gezien heeft? De meeste mensen die we in deze wijk zien rondlopen zien er uit als de hoofdrolspeelster uit deze Zweedse overigens erg spannende en aangrijpende film. Kaalgeschoren kop, vol piercings en tatoeages. Welke straat we ook inrijden nergens een “Naturpark” te vinden. Wel een Zweedse aso wijk : - ) Om niet te veel tijd te verliezen  geven we het op en rijden terug naar de E22. Ondertussen begint onze maag behoorlijk te protesteren we moeten toch echt even iets eten. Gelukkig staat even verderop een hoge reclame paal met bovenop een grote gele 'M'. Na een lekkere dikke milkshake aardbeien, een “Big tasty” en een portie “French fries” met mayonaise kunnen we er weer tegen en vervolgen ons reis. Picknicken aan een mooi meer zetten we even op de wachtlijst.

Rond drie uur komen we aan in Kalmar, vlak bij de brug naar Oland. We vinden een camping in Rafshag (Kalmar camping Rafshagsudden). De camping is gesitueerd op een schiereiland direct aan de Oostzee. Je hebt er een prachtig uitzicht op Oland dat aan de overkant ligt. Omdat de Oostzee hier is ingesloten tussen Oland en het vasteland  is er vrijwel geen golfslag en op het moment ook geen wind. De camping heeft verschillende strandjes, steigertjes waar de bootjes afgemeerd kunnen worden en jaaha ze hebben ook WiFi, zelfs op de WC!
We mogen zelf een plek uitzoeken en vinden een prachtige plek aan de rand van het bos met uitzicht over het water en Oland. We hebben er nu 1319 km op zitten en dit is een mooie plek om het weekeind te blijven staan om de buurt wat langer te kunnen verkennen.